Telegraaf mei 2025

Mijn Telegraaf-columns van mei 2025.

Sorry, kon het niet laten, dat rode elektrokabeltje hing uitdagend los

Benieuwd hoeveel Paulaatjes, Joâootjes, Mariaatjes en Juanitootjes eind januari 2026 het levenslicht op het Iberisch schiereiland zullen zien. Dat er negen maanden na een stroomstoring altijd een geboortegolf plaatsvindt schijnt onzin te zijn, maar waarom zou je alles moeten factchecken? „Never let the truth get in the way of a good story”, zei Mark Twain niet voor niets.

Aan de andere kant bracht ik anderhalve week geleden toevallig een bezoek aan Portugal dat mij ook al aan de mythe deed twijfelen. Ik kuierde dagelijks langs de terrassen in het oude centrum van Olhâo in de Oost-Algarve, een stadje waaraan ik mijn hart reeds jaren terug heb verpand, en niet alleen omdat een espresso daar ook nu nog vaak slechts € 1,00 kost, een biertje € 1,20, een glas wijn € 1,50 en drie uur parkeren € 1,90 (dit mag u allemaal wél factchecken, er is geen cent van gelogen). Het is er domweg aangenaam.

Niet schrikken, Amsterdammers. Dit zijn de parkeertarieven in Olhâo.

Portugal is óók EU, voeg ik daar toch nog maar even aan toe. Als het aan tante Ursula ligt worden wij zelfs één volk, maar de ene Europeaan moet behoorlijk meer in die door haar zo vurig gewenste eenwording investeren dan de andere: na mijn terugkeer moest ik gewoon weer € 3,40 afrekenen voor een espresso in de Amsterdamse Utrechtsestraat, werd het mij tevens gegund van mijn accountant te vernemen welk astronomisch bedrag ik binnenkort - 1 mei moeten de aangiftes inkomstenbelasting weer zijn ingeleverd - naar de fiscus mag overmaken en mocht ik het wanhopige gezinshoofd van een Portugese familie die haar voorjaarsvakantie zo nodig in Holanda wilde doorbrengen uitleggen dat die € 22,50 voor drie uur parkeren in de binnenstad wel degelijk klopte.

„Ooit kwamen de partijen die Amsterdam momenteel besturen heel fanatiek op voor de verworpenen der aarde”, zei ik ook.

Maar goed, ik verbleef dus een weekje in Olhâo, alwaar de vertegenwoordigers van de lokale bevolking die half slapend op de terrassen rondhingen nu niet bepaald een viriele indruk op mij maakten. Ik wist nog niet dat tien dagen later de stroom in zowel Portugal als Spanje en een deel van Zuid-Frankrijk zou uitvallen. Toch durf ik in het hier & nu klip en klaar te stellen dat de Algarvianen niet massaal door de oerdrift werden bevangen toen maandag alles ineens uitviel. Ze gingen waarschijnlijk wél, met een brandend kaarsje in de hand, vroeger dan normaal onder de wol, de vrouwen nergens meer op rekenend, de mannen treurend omdat ze niet in hun favoriete etablissement konden kijken naar een van de voetbalwedstrijden die daar elke avond op grote tv-schermen worden uitgezonden.

Wat was de Spaanse of Portugese plek waar die rampzalige kettingreactie in gang werd gezet?

Men tast nog in het duister.

Laat ik daarom toch maar de aandacht vestigen op het feit dat ik op mijn laatste avond in Olhâo, na een copieuze maaltijd voor het astronomische bedrag van € 25 bij Gruppo Naval, een dun rood kabeltje uitdagend los uit een half geopend gemeentelijk elektriciteitskastje op het Largo Sâo Joâo Deus zag hangen.

Sorry, kon het niet laten!

3 mei

De niet bestaande oorlog van Rabin Baldewsingh

Lees je even mee, Rabin Baldewsingh?

Alle begrip voor het feit dat je het hartstikke druk hebt, met de bestrijding van die afschuwelijke moslimjacht in dit land. Man, wat heb jij toch een zware taak. Als je even niet oplet worden die arme mohammedanen straks nog gedwongen om een gele ster zichtbaar op hun kleding te naaien, ik noem maar iets. Daarom raad ik je aan het volgende zo snel mogelijk in je op te nemen. Als Al Jazeera je dan weer voor een gesprek uitnodigt, kom je toch wat beter beslagen ten ijs.