Telegraaf maart 2025

Mijn Telegraaf-columns van maart 2025.

1 maart

Diep verlangen naar een herdenking zonder gelazer

We hebben allemaal zo onze verlangens en het klopt dat ze over het algemeen van aard veranderen naarmate je ouder wordt. Nog steeds kan een bilpartij in een iets te strakke legging mij bekoren, maar de hang naar harmonie en innerlijke rust die daar vroeger zo frontaal mee botsten (je huppelde likkebaardend achter zo’n juffrouw aan en je leven werd juist chaotisch en rusteloos), wordt ontegenzeggelijk groter.

Weet je wat tegenwoordig opa’s voornaamste verlangen is?

Een 4 & 5 mei-herdenking zonder gelazer.

Sterker dan nu was dat verlangen zelfs nog nooit.

Ik doe een greep. Herinner je je het gedoe met dat SS-gedicht in 2012 nog? Met Broederliefde in 2017, waarvan Emerson Akachar ‘Hamas, Hamas, alle Joden aan het gas’ bleek te hebben meegezongen? Met Abdelkader Benali, de Jodenbeschimper die in 2021 een toespraak bij de dodenherdenking zou houden? Ging allemaal niet door, na de begrijpelijke herrie, maar ze hebben er dus nog altijd niks van geleerd, getuige deze aankondiging op de website van het comité: „Antoon, RONDÉ, S10 en Zoë Tauran vliegen op 5 mei 2025 als Ambassadeurs van de Vrijheid door Nederland om op te treden op de Bevrijdingsfestivals. Samen met de 1 miljoen bezoekers op 14 festivals staan ze stil bij het belang van vrijheid.”

Waarom toch, comité?

Vijf minuten googelen had jullie bijvoorbeeld kunnen leren dat S-10’tje haar informatie bij CestMocro pleegt te vergaren, een invloedrijke Instagramclub die over het Gaza-conflict bericht zoals Der Angriff 80 jaar terug over de oorlogsmisdaden der Duitsers (raad eens hoe lang het dit jaar geleden is dat er een einde kwam aan die oorlog, hetgeen wij op 4 en 5 mei eveneens schijnen te herdenken). Verder was ons voormalige songfestivalsterretje een van de ondertekenaars van de anti-Israëlische NietInMijnNaam-actie, net als Zoë Tauran trouwens, die daarnaast geld inzamelde voor de Stichting Plant Een Olijfboom die de Hamas-terreur van 7 oktober enthousiast toejuichte.

Enzovoorts.

Verbindend, niet?

Tip voor het Nationaal Comité 4 en 5 mei: hef jezelf op. Het is een gotspe hors catégorie dat een herdenking waarbij ooit slechts de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog centraal stonden - de gevolgen van die oorlog bepalen ons bestaan nog steeds meer dan wat dan ook - na de toevoeging van de herdenking van andere conflicten en vredesmissies is uitgelopen op een manifestatie waarin de nabestaanden van die oorspronkelijke slachtoffers worden veracht en gehaat, getuige bijvoorbeeld deze tweet van een Marokkaanse jongeman: „Stelletje hypocrieten. Kruip verder in de hol van de zionisten.”

Echt, het is niet eens meer uit te leggen.

Laten we het daarom gewoon weer gaan doen zoals vóór 1987.

Ik heb het vaker gezegd (en ik niet alleen): voor de herdenking van de andere slachtoffers en het vieren van de vrijheid staan ons dan jaarlijks 363 resterende dagen ter beschikking, en op schrikkeljaren zelfs 364.

4 maart

Mededogen is blijkbaar iets van vroeger

Leuk hoor, de tough guy uithangen. Dankzij een opvoeding in een te gepasten tijde weliswaar liefdevolle, maar verder consequent geleide eelt-op-de-ziel-kwekerij gaat me dat meestal goed af.

Nu lukt het me even niet.