Telegraaf augustus 2024

Mijn Telegraaf-columns van augustus 2024.

1 augustus

Teheran een zwanenzang, toedeledokie Ismaël Haniyeh

Nog twee te gaan, begreep ik ten tijde van het schrijven van dit stuk voor de T. uit de analyses: Yahya Sinwar en Mohammed Deif, respectievelijk chef van Hamas in Gaza en de opperste militaire hotemetoot van dezelfde mohammedaanse jodenhaters. Inmiddels is de dood van Deif ook officieel vastgesteld en actualiseer ik dus de column: nog één te gaan. Het lijkt mij slechts een kwestie van tijd voordat ook Sinwar aan de beurt is.

Of kijk ik te veel naar Fauda?

Dacht het niet.

Hoewel de bobo’s van die verachtelijke from-the-river-to-the-sea-club om het hardst roepen dat Al-Djannah - het islamitische paradijs, dat helaas alleen maar kan worden betreden wanneer de laatste adem is uitgeblazen - voor de ware gelovige het hoogst bereikbare is, geloof ik er helemaal niets van dat zij thuis volledig op hun gemak de vuilnisbak buiten zetten, om maar eens iets te noemen (sorry, het is het eerste wat in mij opkomt, het heeft ongetwijfeld van doen met het feit dat ik de helft van mijn tijd in Amsterdam verblijf, dat inmiddels een stinkende vuilnisbelt is geworden). De wetenschap dat zij hoe dan ook, waar zij zich ook bevinden, meedogenloos door de Israëliers te grazen zullen worden genomen, lijkt mij niet echt geruststellend.

Lang leve de Mossad voeg ik daar gretig aan toe, plus: toedeledokie Ismaël Haniyeh, de tot zijn verscheiden in opperste weelde in Qatar levende Hamas-leider die werkelijk een keer durfde te verklaren - ik zag zojuist het filmpje nog - dat het bloed van de Palestijnse vrouwen en kinderen moet vloeien omdat dat uiteindelijk de overwinning dichterbij brengt. Vrij naar schrijver F. Springer: Teheran was zijn zwanenzang.

Zelfs bij zijn fascistisch-religieuze financiers in de Iraanse hoofdstad bleek Haniyeh niet veilig te zijn, hoe vernederend wil je het hebben. Na Murad Abu Murad (hoofd luchtmacht), Ali Qadhi (brein achter de terreuraanval bij dat muziekfestival), Osama Mazini (een van de toonaangevende religieuze leiders), Saleh Al-Arouri (oprichter van de Al-Qassam-brigades) en Marwan Issa (sous-chef van de militaire vleugel) bleek hij het volgende - en belangrijkste - Hamas-kopstuk dat de 7 oktober-terreur van die islamitische gangsters met een gewelddadige dood moest bekopen.

Over de doden niets dan goeds. Zou ik dat spreekwoord eerbiedigen, dan zou ik nu al een punt achter dit stukje kunnen zetten of bijvoorbeeld nog iets gezelligs over de Olympische Spelen kunnen gaan schrijven, waar de nieges door het goud voor de dubbel-vier bij onze mannelijke roeiers en het zilver voor hun vrouwelijke collega’s in dezelfde discipline (au, au: die meiden gingen 1995 van de 2000 meter aan de leiding) is weggevaagd en Nederland sindsdien het ene succes na het andere boekt.