Telegraaf april 2024

Mijn Telegraaf-columns van april 2024.

2 april

D’n eencellige Belg sloeg weer eens toe

Klopt, d’n Ollander is ook geen lekkertje. Met name de Nederlandse voetbalsupporter bewijst regelmatig dat wij evenmin vooraan in de rij stonden toen God de betamelijkheid uitdeelde. Zelfs indien hij de beschikking heeft over slechts één hersencel, hetgeen helaas vaak het geval is, zuipt & snuift de polderhooligan ‘m dusdanig naar de filistijnen dat hij nog maar één ding kan: in primitief wangedrag vervallen.

Ter verduidelijking: de mens heeft gemiddeld 87 miljard hersencellen.

Gezien wat die imponerende, fantastische Mathieu van der Poel zondagmiddag overkwam? Tijdens de derde passage van de Oude Kwaremont in Vlaanderens Mooiste (een van de bijnamen van de Ronde van Vlaanderen), toen allang duidelijk was dat niets en niemand hem nog kon stoppen, werd er weer eens bier naar hem gesmeten.

Dader: d’n Belg.

D’n eencellige Belg.

Nee, niet alle Belgen zijn eencellig. Het werd slechts door een enkeling geflikt, net als bij de Omloop Het Nieuwsblad, waar in de vrouwenkoers de uiteindelijke winnares, de nu al legendarische Nederlandse Marianne Vos, er het slachtoffer van werd (gelukkig werd de dader opgepakt). Mathieu mocht het trouwens óók al eerder ervaren, tijdens een veldrit in Vlaanderen.

Wat kun je als Belgische wielerliefhebber, zelfs als je die kathedraalpissers met hun grote muil hartgrondig haat, in vredesnaam tegen Mathieu van der Poel hebben?

Mathieu is nota bene meer Belg dan Nederlander. Hij woont vlakbij Antwerpen, zag er het levenslicht, groeide er ook op en spreekt Vlaams. Zijn moeder - Poupou’s dochter - is trouwens Française. Het is enkel en alleen aan het feit dat zijn vader Adrie van der Poel is te danken, dat hij een Nederlands paspoort heeft. En daar komt dan nog iets veel belangrijkers bij: de huidige wereldkampioen is een parel voor het cyclisme. Hij is geen linkebal of wieltjesplakker, maar een aanvaller. Zoals de Vlaamse wielercommentator Michel Wuyts het ooit zei is Mathieu „een coureur zonder schrik voor een patat in het aangezicht” (dat vergeet ik nooit meer).