Sergio Leone maakte Claudia Cardinale mooier dan ooit
Wil je een realistisch beeld van het Wilde Westen? Dan moet je 'Once Upon a Time in the West' niet als leidraad nemen. Wil je genieten van CC? Dan zit je bij dat meesterwerk helemaal goed.
Telegraaf 25 september
BB or CC, that was the question. Voor mij won BB nipt, maar laat ik het eens zoals mijn goede vader zeggen: voor een dag door de week was CC zeer goed te pruimen. Als die ouwe dat nu had beweerd had hij waarschijnlijk heel deugend Nederland over zich heen gekregen, maar geloof me, hij was de meest vrouwvriendelijke man ooit. Ik herinner mij trouwens óók de cynische, veelbetekenende blikken waarmee mijn moeder altijd op dat soort opmerkingen reageerde.
In elk geval heeft Brigitte Bardot de strijd wie de langstlevende zou worden nu ook van Claudia Cardinale gewonnen. Zondag 28 september viert zij vlakbij Saint-Tropez haar 91ste verjaardag. Claudia ontviel ons deze week op 87-jarige leeftijd. Daar staat tegenover dat BB reeds op haar 39ste, in 1973, stopte met acteren. CC ging door tot 2020, toen zij 82 jaar oud was. Zij maakte deel uit van meer dan 150 film- en tv-producties, waaronder verscheidene die door de critici hoog werden geprezen, al staan ze wat mij betreft allemaal in de schaduw van Once Upon a Time in the West.
Wil je een realistisch beeld van het Wilde Westen? Dan moet je dit meesterwerk uit 1968 van Sergio Leone, net als trouwens diens andere westerns The Good, the Bad & the Ugly, For a Few Dollars More en A fistful of Dollars, stuk voor stuk met de inmiddels 95-jarige Clint Eastwood in de hoofdrol, niet als leidraad nemen. In de spaghettiwestern, zoals dit genre wordt genoemd omdat het van Italiaanse makelij is, krijgt de fantasie alle ruimte. Dat geldt helemáál voor het trage Once Upon a Time in the West met zijn extreme close-ups, lange stiltes en korte dialogen. Leone vond de Amerikaanse historische realiteit van ondergeschikt belang. Zo liet hij Charles Bronson de rol van Harmonica spelen, de mysterieuze, hoofdzakelijk zwijgende good guy (min of meer) die bijvoorbeeld bij zijn entree, vlak voordat hij drie bad guys uit de weg ruimt, een mondharmonica bespeelt. Later in de film wordt duidelijk dat dit tot een zorgvuldig geplande wraakactie behoort, maar het blijft irreëel.
Maar wat maakt het uit!
O, die laatste scène van Charles Bronson en Claudia Cardinale samen, met Jason Robards als toeschouwer, wanneer slechterik Frank (Henry Fonda) door Harmonica is geveld. Ondersteund door de onvergetelijke filmmuziek van Ennio Morricone, net zo’n groot fenomeen als Sergio Leone, wisselen ze in die drie minuten slechts enkele simpele woorden uit. De close-ups van de weduwe Jill McBain, gespeeld door Claudia, verraden dat zij met heel haar hart hoopt dat Harmonica blijft. Als haar definitief duidelijk wordt dat hij zal vertrekken zegt zij: “I hope you come back someday.” Dan kijkt hij haar secondenlang doordringend aan, eveneens in close-up uiteraard, totdat hij zijn hoofd langzaam van haar wegdraait en zegt: “Someday.”
Ik zocht de scène woensdag wederom op YouTube op, en kreeg wéér kippenvel.
Zo ging het dus niet, in het echte wilde westen.
Maar Claudia Cardinale was wel mooier dan ooit.
En dat voor een dag door de week.
Abonneer je op mijn nieuwsbrieven en blog. Twee keuzes: gratis en betalend. Wie tot de laatste categorie behoort kan mijn exclusieve Vrijpost-stukken lezen, heeft toegang tot mijn volledige archief en komt in aanmerking voor speciale aanbiedingen.
Ook een aanrader: mijn bundel De Oude Hoogland.
Te veel gedoe bij de betaling? iDeal is er ook, zowel voor een abo als voor een donatie. Klik op een van onderstaande buttons. Desgewenst wordt naar evenredigheid toegang tot de betaalde Substack-inhoud verleend.
Er is een gat in de betaalmuur. Na drie verwijzingen mag je een maand naar binnen, na zeven verwijzingen drie maanden, na twaalf verwijzingen een half jaar.
Uiteraard behoort een abonnement op de Telegraaf ook tot de mogelijkheden. Klik op onderstaande button.
