Oei, ik schoot een bok toen de terreurwolf het haasje werd
Binnen enkele dagen twee keer met ontspoorde dierenwappies geconfronteerd worden: ik geef het u te doen. De hoofdgerechten van deze column: de wolf en een kalkoen.
Telegraaf 6 december
U heeft het maar gemakkelijk, mevrouw. Eén keer geconfronteerd worden met ontspoorde dierenwappies, zoals u, of twee keer, zoals ik, dat is wel een verschilletje hoor. U moest slechts de reacties op het uitschakelen van ‘s lands probleemwolf numero 1 zien te verwerken: moeilijk, maar het was te doen. Ik werd ook nog eens door een peloton dierenbevrijdingsfrontsoldaten geterroriseerd.
Toen de wolf eindelijk was omgelegd was ik ervan overtuigd dat we de Partij voor de Dieren er niet over zouden horen. Officieel stond die potentiële peuterverorberaar weliswaar onder de codenaam GW3237 geregistreerd, maar men had hem Bram gedoopt. En waar is die naam van afgeleid? Van Abraham, de stamvader van Israël. Gezien de Palliefixatie waaraan Esther Ouwehand ten prooi is gevallen (net als AvroTros, maar dat is weer een ander verhaal), dacht ik daarom dat ze zijn verscheiden in die hoek glashard zouden negeren.
Welnu, daar schoot ik dus een bok mee. Nadat Bram het haasje was geworden vatte Ines Kostiç, na Esther het beste paard van de PvdD-stal, de koe subiet bij de horens. Zo nijdig als een spin, wilde Ines dit varkentje duidelijk zo snel mogelijk wassen. Zij was er als de kippen bij om ACHT kamervragen te stellen. Als vertegenwoordigster van Ouwehands slangenkuil was het voor haar dermate bij de konijnen af dat zij er in een van die vragen zelfs voor pleitte om Brams soortgenoot Hubertus, die ook vogelvrij is verklaard, alsnog tot de heilige koe van de Gelderse Vallei te benoemen. Het zou volgens Ines van de ratten besnuffeld zijn als zijn eliminatie nog doorging.
„We zijn verslagen”, liet de organisatie Wolven in Utrecht vervolgens bedroefd op X weten. „Vanaf morgen gaan we bloemen leggen bij ecoduct Treeker Wissel. Geef je verdriet een stem.”
Lachen en huilen tegelijk, kent u dat fenomeen, mevrouw?
Hoe dan ook was voor u de kous daarmee af.
Voor mij niet.
Op Thanksgiving Day, donderdag 27 november jongstleden, zat ik aan de bar van het fraaie College Hotel met drie mensen die mij dierbaar zijn. Wij spraken over koetjes en kalfjes en stonden op het punt om ons een stevige kalkoen te laten serveren toen het aantal decibellen tussen de hoofdingang en de lounge plotsklaps tot ver boven het toegestane maximum steeg.
Oorverdovend kabaal makend, onder andere met een megafoon, stormde een groep zeloten met borden en spandoeken het hotel binnen. Zij riepen van alles en nog wat over het in hun ogen totaal verstoorde dierenwelzijn op Thanksgiving Day. Voordat ze met veel te zachte hand werden verwijderd, maakten ze er weer zo’n inmiddels geheel voorspelbare, met name door de stinkrebellen en palliewappies onder ons ontwikkelde dertien-in-een-dozijn-krijsdemo van. Artikel 9 van de Grondwet werd voor de zoveelste keer schrikbarend misbruikt. Toevoeging ditmaal: een ernstig gevalletje huisvredebreuk.
Nu u weer, mevrouw!
Overigens ga ik vandaag eveneens bloemen leggen, om precies te zijn in dat weiland in Ede waar vorig jaar 47 door een wolf vermoorde schapen werden aangetroffen.
Of zijn dat soms géén dieren?
Te veel gedoe bij de betaling? iDeal is er ook, zowel voor een abo als voor een donatie. Klik op een van onderstaande buttons. Desgewenst wordt naar evenredigheid toegang tot de betaalde Substack-inhoud verleend.
Er is een gat in de betaalmuur. Na drie verwijzingen mag je een maand naar binnen, na zeven verwijzingen drie maanden, na twaalf verwijzingen een half jaar.
Uiteraard behoort een abonnement op de Telegraaf ook tot de mogelijkheden. Klik op onderstaande button.
