Nee, met een lullig bordje om je oude nek een feestje verstoren: dat is pas vrijdenken
Triester beeld dan dat van die bejaarde querulant op een Balie-podium bestaat niet. Verder wijs ik erop dat we straks misschien een Argentijnse First Lady én een Argentijnse First Husband hebben.
Telegraaf 23 oktober
Over trieste beelden gesproken: dat van die 82-jarige zogenaamde vrijdenker op een podium van een Amsterdams debatcentrum, terwijl hij met een lullig bordje om zijn nek de feestelijke uitreiking van een prijs aan een andere vrijdenker tracht te versjteren, staat voor mij nu even met stip op 1.
Je hebt ze in alle soorten en maten, trieste beelden bedoel ik. Zo zag ik ooit in een grote Gooise achtertuin een Volkswagen Kever met de kont omhoog in een greppeltje liggen. Een verkeersongeval op die plek was onmogelijk en het bleek dan ook om een mix van toegepaste en conceptuele kunst te gaan, hetgeen de triestheid alleen maar verhoogde.
Wat verder te denken van een dode goudvis drijvend op zijn rug in een kom? Als iemand zich geroepen voelt te verklaren dat uitgerekend dat trieste beeld mij te binnen schoot toen ik naar een ander voorbeeld zocht, zeg ik gretig ‘Shoot!’, al blijft de triestheid van het protesterende oorlogswinterkind op dat hoofdstedelijke podium voor mij groter.
De spreker op het podium is publicist Theodor Holman, die even eerder in De Balie door de ‘Atheïstisch-Humanistische Vereniging De Vrije Gedachte’ tot Vrijdenker van het Jaar is benoemd. De oude man is Anton van Hooff, die de prijs twee jaar geleden zelf in ontvangst nam en zelfs op zijn leeftijd wenst mee te gaan in de irritante hedendaagse trend om evenementen ten behoeve van de eigen glorie te verstoren. Hij wil per se uiting te geven aan zijn walging over het feit dat Holman is uitverkoren.
Van Hooff, voormalig voorzitter van De Vrije Gedachte en ex-hoofddocent Oude Geschiedenis aan de Radboud (wat is dat toch met die uni?), heeft zijn positie naast de spreker, die overigens onverstoorbaar doorpraat, zonder voorafgaand overleg met de organisatie ingenomen. Op het bordje om zijn nek heeft hij ‘Deze eer te delen met zo’n iemand’ genoteerd. Later zal hij bovendien dit zeggen: „Natuurlijk juichte het voornamelijk Joodse publiek, buitenburgers van de schurkenstaat, de genocide-ontkenner toe.”
Attenoje.
Vrijdenkers, dacht ik altijd, keren zich tegen elke vorm van dogma. Maar Anton van Hooff en nog wat van die types - zij willen Theodor Holman de prijs zelfs ontnemen - vinden dat je uitsluitend mag vrijdenken als jouw vrijdenken overeenkomt met hun vrijdenken, en uiteraard slepen ze er dan zoiets als de moraliteit bij. Vermoedelijk verzint verder alleen een dode goudvis in een kom zo’n redenering, maar goed, feit is dat er binnen De Vrije Gedachte, die al sinds 1856 bestaat, zoveel heisa ontstond dat het bestuur uiteen viel.
En toen kwam er een e-mail binnen van Martin Harlaar, een van de bestuursleden die het voor gezien hield, waaruit bleek dat de geschiedenis - nogmaals: bij een vrijdenkersclub! - op z’n Pol Pots was gewist: „Kan iemand mij uitleggen waarom de informatie over 18 oktober van de website is verwijderd?”
En toen schrokken de verantwoordelijke censoren bij De Vrije Gedachte blijkbaar zo van deze handeling dat ze dat besluit snel weer ongedaan maakten.
En toen dacht ik: mijn hemel, dit schept een nóg triester beeld.
Telegraaf 21 oktober
Spijt is een hinkende bode
Bezint eer gij begint, Nederland! Slechts iets meer dan een week voor de verkiezingen suggereren de peilingen plots dat Rob Jetten kans op het premierschap maakt. Mede dankzij zijn deelname aan De Slimste Mens en de handige manier waarop de pr-afdeling van D66 daar in de omringende Ster-spotjes op insprong, is hij erin geslaagd zijn gunfactor binnen een mum van tijd aanzienlijk te verhogen. Daarom roep ik mijn landgenoten op om straks in het stemhokje hun verstand te blijven gebruiken.
Graag doe ik bijvoorbeeld kond van het feit dat mijn voormalige buurvrouw tante Sjaan altijd ’Eerst gedaan en dan bedacht, heeft menigeen verdriet gebracht!’ placht te zeggen. Tante Sjaan had zeven kinderen, stuk voor stuk met een strafblad. Verder had ik een oud-oom genaamd Boudewijn, die regelmatig ’Berouw komt na de zonde!’ riep. Hij trad vijf keer in het huwelijk. En dan was er natuurlijk nog mijn bijzondere tante Louise. Haar favoriete spreekwoord was ’Spijt is een hinkende bode!’ en ik kan er helaas niet onderuit te onthullen dat zij eerst jarenlang als oom Louis door het leven ging.
Duidelijk?
No worries, ik ga nu niet, ter ondersteuning van mijn oproep, op een rijtje zetten welke moties D66 de afgelopen tijd al dan niet heeft gesteund. U weet zelf ook wel dat Rob Jetten, die ineens af en toe lekker rechts is gaan doen („Kom er maar in, VVD’ers!” had hij net zo goed kunnen zeggen), tot nu toe negen van de tien keer de lijn van GL/PvdA volgde: Robbie was de blinde, Frenske de geleidehond.
Toch wil ik er bij nader inzien op wijzen dat D66 zelfs de motie van SGP’er Diederik van Dijk waarin de regering werd gevraagd het Gaza-vredesakkoord te omarmen („De Kamer verzoekt de regering zich achter genoemd vredesplan te scharen en zich in Europees en internationaal verband actief in te zetten voor een gezamenlijke en concrete aanpak ter bevordering van een rechtvaardige en duurzame vrede”) net als Kati Piri weigerde te ondertekenen.
Daar gaan we het dus níet over hebben. Maar ik wil u er wél aan herinneren dat Nederland straks, indien Rob Jetten de nieuwe minister-president wordt, niet alleen een Argentijnse First Lady in de persoon van koningin Máxima heeft, maar ook een Argentijnse First Husband in de persoon van hockeyer Nicolás Keenan (Rob en Nicolás gaan volgend jaar trouwen in Spanje en laten voor die gelegenheid 300 familielieden overvliegen, als de Spaanse afdeling XR dat tenminste toestaat, want daar gaan ze heel wat verder dan het dichtplakken van 40 AH-filialen).
Is dat niet een beetje veel, een Argentijnse First Lady én een Argentijnse First Husband? Stel dat die twee voortdurend met elkaar in conclaaf gaan. Want zo zijn ze hè, die Argentijnen, vergis je niet. Ik ben zélf een ervaringsdeskundige in dit geval. Ooit had ik namelijk eveneens een Argentijnse First Lady. Ik zal niet al te uitvoerig over deze stormachtige relatie in detail treden, maar ik kan u wel het volgende mededelen: het was óf cohabitatie, óf agitatie (nog zie ik het flesje Nina Ricci dat ik haar geschonken had tegen de muur uiteen spatten). Dat houdt geen mens vol.
Denk na, landgenoten!
Het is nog niet te laat!
Te veel gedoe bij de betaling? iDeal is er ook, zowel voor een abo als voor een donatie. Klik op een van onderstaande buttons. Desgewenst wordt naar evenredigheid toegang tot de betaalde Substack-inhoud verleend.
Er is een gat in de betaalmuur. Na drie verwijzingen mag je een maand naar binnen, na zeven verwijzingen drie maanden, na twaalf verwijzingen een half jaar.
Uiteraard behoort een abonnement op de Telegraaf ook tot de mogelijkheden. Klik op onderstaande button.
De oude dwaas beheerst ook de Nederlandse taal niet. “Zo’n” is een samentrekking van “zo een” en wordt alleen gebruikt voor een zelfstandig naamwoord: zo’n man, zo’n auto, zo’n dag. Maar “iemand” is geen zelfstandig naamwoord, het is een onbepaald voornaamwoord (zoals “niemand”). Je kunt dus niet zeggen zo’n iemand, want dat is "dubbelop." “Zo iemand” klinkt bovendien natuurlijker en preciezer — het past beter in verzorgd Nederlands. Zeg dus: 'Ik zou nooit met zo iemand willen samenwerken', niet 'zo’n iemand'.
Ik kan er niets aan doen maar ik zou toch heel graag zijn valse kunstgebit door zijn strot rammen. Wat een kortzichtigheid...wat een haat. Overigens kenmerkend voor de echte antisemiet.