Hoera, het Amsterdamse afvalprobleem is opgelost!
Ik was er zowaar in geslaagd een week lang buiten de invloedssfeer van ons geliefde hoofdgehucht te geraken. Maar toen, na mijn terugkeer, was het meteen weer een en al Femke.
Telegraaf 26 augustus
Nu moet ik er wel op wijzen dat ik een klein weekje vakantie achter de rug had in een stad, het Noorse Bergen, waar een faillissement mij op het nippertje bespaard bleef. Voor een goed glas wijn tel je er vijftien euro neer, en de dorst dient nu eenmaal gelest, maar het lukte.
In de wetenschap dat mijn solvabiliteit nog net geen gevaar had gelopen onderging ik de retourvlucht dus goed geluimd, al kwam dat ook door iets anders: ik was er zowaar in geslaagd buiten de invloedssfeer van ons geliefde hoofdgehucht te geraken. Als het aan de Amsterdamse bestuurderen ligt, leggen ze de hele wereld hun wil op, maar ondanks het feit dat Bergen op hooguit negenhonderd kilometer vliegafstand ligt was er helemaal niks Amsterdams aan die fraaie plaats tussen de fjorden. Daar knapt een mens óók van op, zeker wanneer de terugkeer in 020 kan worden ingezet met een zachte landing op het Prinsengrachtconcert. Daar kostte een goed glas wijn mij helemaal níets en mocht ik bovendien pal tegenover de burgermoeder plaatsnemen, hetgeen de feestvreugde uiteraard alleen maar verhoogde.
Dank, Hans Duif!
Dank voor alles!
Doch dit terzijde.
Even vreesde ik dat mijn hernieuwde positieve levensinstelling na dat weekje vrijaf slechts van korte duur zou zijn: de volgende ochtend ontwaarde ik aan de overkant van de gracht, bij de vuilnisbak aldaar, een gigantische rotzooi, waarvoor een op statiegeld beluste schlemiel ongetwijfeld verantwoordelijk was. Maar gelukkig mocht ik een half etmaal later wéér naar onze burgermoeder zitten koekeloeren, ditmaal omdat zij als Zomergast aan tafel zat zij bij ’s werelds meest kritiekloze interviewer ooit, te weten Griet Op de Beeck.
Sta mij toe één uitspraak van Femke letterlijk over te nemen: „Je bent er altijd, je bent altijd paraat. Je voelt het ook altijd, ik voel het echt altijd. Als ik door de stad fiets ’s ochtends naar mijn werk, en er is een vuilnisbak opengetrokken, dan voel ik me verantwoordelijk, dus het is er... ja… het is er altijd.”
Hoera!
Hooggeëerde inwoners van onze lieve stad van hoop! Er is nóg een reden om het 750-jarig bestaan zo uitbundig mogelijk te vieren: het hoofdstedelijke afvalprobleem is opgelost. Burgemeester Femke Halsema voelt zich er verantwoordelijk voor, dus vanaf heden zullen wij haar dag in dag uit in alle vroegte gewapend met bezem en vuilniszakken de rotzooi persoonlijk zien opruimen.
Of zal het toch anders gaan?
Hoe het komt weet ik niet, maar als antwoord op die vraag heb ik zomaar de behoefte ook deze uitspraak van Femke bij Zomergasten letterlijk te citeren: „Ik zag laatst een jongen op een scootertje door Amsterdam rijden met een Palestijnse vlag achterop, wapperend, en dan kun je twee dingen denken. Kun je denken: verdorie, waarom doet-ie dat? Maar je kan ook denken: wow, hij is bezig met de wereld, hij had ook thuis kunnen gaan zitten gamen.”
Tal van gedachten maakten zich toen van mij meester, waaronder deze: wat zal er gebeuren als er een jongen op een scootertje door Amsterdam rijdt, óók omdat hij, wow, bezig is met de wereld, maar dan met een wapperende Israëlische vlag achterop?
Ik trek daarom de volgende conclusie: ja, het zal anders gaan.
Ik ben mijn vrolijkheid verdorie alweer kwijt.
De Grote Straathonden Bijbel is aan zijn tweede druk toe. Koop dat boek (klik op link of afbeelding)! Vergeet niet dat de opbrengst volledig naar het immer in geldnood verkerende kleine asiel in Moncarapacho/Fuseta (Oost-Algarve) gaat, waarvoor Arthur van Amerongen en ik zeven jaar geleden al 11.000 euro inzamelden. Mede dankzij sponsoring door Corendon en particuliere giften is de eerste cheque van 10.000 euro alweer overhandigd. Wie het asiel onafhankelijk daarvan wil steunen kan dat via deze link doen.
Ook een aanrader: mijn bundel De Oude Hoogland.
Te veel gedoe bij de betaling? iDeal is er ook, zowel voor een abo als voor een donatie. Klik op een van onderstaande buttons. Desgewenst wordt naar evenredigheid toegang tot de betaalde Substack-inhoud verleend.
Er is een gat in de betaalmuur. Na drie verwijzingen mag je een maand naar binnen, na zeven verwijzingen drie maanden, na twaalf verwijzingen een half jaar.
Uiteraard behoort een abonnement op de Telegraaf ook tot de mogelijkheden. Klik op onderstaande button.
Misschien zou Femke haar fiets kunnen inruilen voor een bakfiets.
Het Amsterdamse afvalprobleem is pas opgelost als Poetin een kruisraket afschiet op de grootste vuilnisbak van Amsterdam, namelijk het stadhuis. Ik heb er een briefje bij gedaan:" Gaarne wel tijdens kantooruren".