Hoe Joris van Os literaire feestjes met zijn boze-witte-mannenporum briljant verziekte
Als hij manuscripten onder z'n eigen naam inleverde, lustten de uitgevers hem niet. Toen hij het onder verzonnen namen als 'exootje' deed, of als een lekker blond wijf, werd hij enthousiast ontvangen.
Telegraaf 10 mei
Ah, daar is-ie, die acht jaar oude brief. Hij werd aan Arthur van Amerongen en mij geschreven door Joris van Os, een auteur die zich zo miskend voelde dat hij meerdere malen wraak nam op de uitgeverswereld. Nu wemelt het van de schrijvers die zich miskend voelen, maar in dit geval zat er een buitengewoon geestige kant aan die wraakacties.
„Misschien is er sprake van een schrijnend gebrek aan talent mijnerzijds”, schreef Joris ons vol zelfspot.
Ik weet wel zeker dat het niet zo is.
Oei, wat zette Joris van Os het literaire wereldje voor joker. Het klopt dat het eerder op die manier werd gedaan, door meerdere gefrustreerde schrijvers, maar nog nooit zo briljant.
„Ik geef geen boeken uit, ik zet schrijvers in de markt”, liet een uitgever zich op een gegeven moment tegenover hem ontvallen. Dat daar niet veel aan gelogen was bleek ook uit het door mij enigszins ingekorte relaas van Van Os nadat hij weer eens vergeefs had geprobeerd een roman aan een van onze ’betere’ uitgeverijen te slijten.
„Een jaar of twee terug stuurde ik een manuscript naar Thomas Rap, waarbij ik me voordeed als een Marokkaan met een smeuïg crimineel verleden”, vertelde hij in die brief van 2017. „Het uitgeversgeboefte struikelde over elkaar om de rode loper uit te rollen. De teleurstelling was enorm toen er, in plaats van een nieuwe Akyol of Bouzamour, een polderhollandse Van Os ten tonele verscheen. Het manuscript, even tevoren nog bejubeld, werd prompt verguisd.”
„Afgelopen zomer kwam ik in de gelegenheid dat grapje te herhalen”, ging Van Os toen verder. „Uit existentiële verveling deed ik mee aan de Tomas Ross Thrillerwedstrijd. Ik stuurde twee verhalen onder vrouwelijk pseudoniem in. Daarbij liet ik doorschemeren dat de twee, Jorine en Georgina, stoeipoezen van het kaliber Saskia Noort waren. De twee inzendingen wonnen de wedstrijd en de teleurstelling bij de uitreiking was wederom aanzienlijk. In plaats van de wulpse Jorine kwam opnieuw de vermaledijde Van Os het feest met zijn boze-witte-mannenporum verzieken.”
En daarna deed Joris van Os het nóg een keer, zoals hij deze week uitvoerig in het FD waarvoor hij anno nu werkt beschreef. Omdat in dat hypercorrectie wereldje ’exootjes scoren’ (hedendaags uitgeversjargon) belangrijk is, deed hij zich bij Thomas Rap voor als de Marokkaanse schrijfster Sadiqa Almakhadi. Die naam betekent ’eerlijke bedrieger’, maar niemand had dat in de smiezen („De redacteuren hadden al een keer gebeeldbeld met een actrice, al het andere contact had per mail plaatsgevonden”).
Als schrijfster van de debuutroman De stad van duizend verzen (hahaha) werd Sadiqa door alles en iedereen als een nieuwe literaire sensatie verwelkomd, totdat de ware identiteit van de auteur bij een ontmoeting op de uitgeverij bekend werd en Joris van Os een paar dagen later reeds door een medewerkster die zich in een ’intersectionele gedekoloniseerde lesmethode’ had gespecialiseerd van culturele toe-eigening werd beschuldigd. Het aanvankelijke enthousiasme was in no-time weggeëbd en het boek werd niet uitgegeven.
Zo zie je maar wat gebeurt als woke en commercie elkaar de hand reiken.
Het literaire wereldje is net zo ziek als alle andere.
De Grote Straathonden Bijbel is met groot succes gelanceerd. Koop dat boek (klik op link of afbeelding)! De opbrengst gaat naar het immer in geldnood verkerende kleine asiel in Moncarapacho/Fuseta (Oost-Algarve) waarvoor Arthur van Amerongen en ik zeven jaar geleden al 11.000 euro inzamelden. Mede dankzij sponsoring door Corendon en particuliere giften is de eerste cheque van 10.000 euro alweer overhandigd. Wie het asiel onafhankelijk daarvan wil steunen kan dat via deze link doen.
Ook een aanrader: mijn bundel De Oude Hoogland.
Te veel gedoe bij de betaling? iDeal is er ook, zowel voor een abo als voor een donatie. Klik op een van onderstaande buttons. Desgewenst wordt naar evenredigheid toegang tot de betaalde Substack-inhoud verleend.
Er is een gat in de betaalmuur. Na drie verwijzingen mag je een maand naar binnen, na zeven verwijzingen drie maanden, na twaalf verwijzingen een half jaar.
Uiteraard behoort een abonnement op de Telegraaf ook tot de mogelijkheden. Klik op onderstaande button.
Geweldig! Demaskeren van deze wereld; wat een farce (majeure), maar eigenlijk om te janken!
Je hebt nog niets gezien. Wacht maar even tot A.I alles overneemt.