Het zijn de kleine dingen die het doen
Op een Noord-Hollands strand zag ik een klein meisje een kwal redden en borrelde zomaar een oude hit van Saskia & Serge in mij op. Bekijk het maar, groten der aarde!
Telegraaf 16 augustus
Wat is de overeenkomst tussen Donald Trump, Stephan van Baarle, Sergej Lavrov en Henri Bontenbal? Dat een eenzame kantlijnkrabbelaar op vrijdagochtend 15 augustus 2025 hun doen en laten, terwijl hij ter voorbereiding op zijn negenduizendzoveelste stukje voor een groot landelijk ochtendblad langs de vloedlijn van een Noord-Hollands strand loopt, in gedachten de revue laat passeren totdat zijn aandacht door een blond grietje van een jaar of drie wordt afgeleid.
Ineens niet meer aan Donald Trump denken, de autocratische ijdeltuit die er onlangs volgens de Noorse pers ’out of the blue’ een nogal verbijsterend telefoontje naar Jens Stoltenberg tegenaan gooide (de voorganger van Mark Rutte als Navo-baas is tegenwoordig minister van Financiën van Noorwegen en kreeg van The Donald de vraag of hij daar in Oslo niet even de Nobelprijs voor de Vrede van dit jaar voor hem kon ritselen): dankzij dat meisje lukt het mij wonderwel.
Ineens niet meer aan Stephan van Baarle denken, de wolf Bram van Denk, die Bibi Netanyahu glashard de Hitler van de 21ste eeuw noemt en nu plots te kennen heeft gegeven dat hij onder het huidige dagelijks bestuur niet langer als lijsttrekker wil functioneren: idem dito, net als in het bijzondere geval van Sergej Lavrov, de Russische minister van Buitenlandse Zaken die zich voor de ’vredesbesprekingen’ tussen Donald Trump en Vladimir Poetin in een t-shirt van de Sovjet Unie in Alaska meldde, hetgeen hij natuurlijk niet zomaar deed. En what about Henri Bontenbal, de christen-democratische wonderboy die zo opzichtig door de mand viel tijdens een Oranjezomer-debat met Jack van Gelder? Hem weet ik eveneens van het ene op het andere moment uit mijn gedachten te verbannen en ook daar dient dat wicht de credits voor te krijgen.
Hoe flikt het meisje dat?
Doet zij iets bijzonders?
Misschien wel.
Zij heeft te midden van al die andere badgasten bij deze aangename zomertemperatuur slechts een broekje aan en houdt een plastic schepje in haar knuistjes, waarmee zij op een van de ontelbare aangespoelde kwalletjes afdrentelt (voor de kenners: een blauwe haarkwal, oftewel een cyanea lamarckii). En wat doet zij dan? Zij tilt het kwalletje na diverse mislukte pogingen met dat schepje op, waarna zij een meter of vijf de branding inloopt en het hersen- en wervelloze diertje heel voorzichtig de vrijheid schenkt, met andere woorden: teruggeeft aan de Noordzee. Vervolgens draait zij zich om en kijkt zij mij aan, met een lieve, verlegen glimlach.
„Goed zo”, zeg ik.
Ik ben warempel ontroerd.
Hoe komt het toch dat dit soort kleine dingen mij steeds meer doet en het gedoe van de groten der aarde steeds minder? Is het het toenemende besef dat dit kind nu nog voor goedheid en onschuld staat en dat zij straks, nadat er pedagogisch aan haar is gesleuteld en er bovendien tal van driften in haar zijn ontwaakt, veel meer door schade en schande is gevormd?
Ik ga daar eens een weekje over nadenken.
Op een strand, om precies te zijn.
Ajuus.
De Grote Straathonden Bijbel is bijna aan zijn tweede druk toe. Koop dat boek (klik op link of afbeelding)! Vergeet niet dat de opbrengst volledig naar het immer in geldnood verkerende kleine asiel in Moncarapacho/Fuseta (Oost-Algarve) gaat, waarvoor Arthur van Amerongen en ik zeven jaar geleden al 11.000 euro inzamelden. Mede dankzij sponsoring door Corendon en particuliere giften is de eerste cheque van 10.000 euro alweer overhandigd. Wie het asiel onafhankelijk daarvan wil steunen kan dat via deze link doen.
Ook een aanrader: mijn bundel De Oude Hoogland.
Te veel gedoe bij de betaling? iDeal is er ook, zowel voor een abo als voor een donatie. Klik op een van onderstaande buttons. Desgewenst wordt naar evenredigheid toegang tot de betaalde Substack-inhoud verleend.
Er is een gat in de betaalmuur. Na drie verwijzingen mag je een maand naar binnen, na zeven verwijzingen drie maanden, na twaalf verwijzingen een half jaar.
Uiteraard behoort een abonnement op de Telegraaf ook tot de mogelijkheden. Klik op onderstaande button.
Het mag hoor Rob (de boog etc.etc.etc.) maar toch doet dit stukje me aan ,,Zigeunerjongetje met traan'' denken. Sans rancune!
ja Rob, we worden alsmaar ouder en worden steeds vaker onverwacht ontroerd door de kleine dingen in het leven. Klein, maar essentieel in ons leven. Geniet van het strand.