Excuses, maestro Morricone, maar ik blijf weg
Artistieke vrijheid telt nu helemaal niet meer. Zeker in dit geval is het allemaal zo pijnlijk en antisemitisch dat ik niets anders kan doen dan het Concertgebouw de rug toekeren.
Telegraaf 20 november
Zie ik de naam van Ennio Morricone op een billboard in ons geliefde hoofdgehucht staan. Denk ik: daar moet ik heen. Lees ik dan pas dat de meesterwerken van deze legendarische componist van filmmuziek door een Tsjechisch orkest en een dito jongenskoor ten gehore zullen worden gebracht in het Koninklijk Concertgebouw.
Eerste concert: maandag 13 april, 20.15 uur.
Tweede concert: dinsdag 14 april, 20.15 uur.
Welnu, ik zal beide avonden NIET aanwezig zijn.
Behalve in het geval van de vrouwspersoon die mij bij onze eerste voorzichtige strelingen plotseling deed beseffen dat ik gezien de dikte van de vacht op haar benen met een wel heel laat exemplaar van de Australopithecus van doen had, heb ik verder nooit iets of iemand van het ene op het andere moment geboycot. Voor mijn abrupte vertrek uit haar appartement heb ik mij lang geschaamd en ik ging er altijd vanuit dat iets dergelijks nimmer meer zou geschieden. Toch zullen nu ook de Concertgebouw-medewerkers mij niet meer zien omdat ik mij kapot erger aan de manier waarop men daar onder druk van Palliewap United met Joodse en/of Israëlische musici pleegt om te gaan.
Er is bij het Concertgebouw inmiddels werkelijk sprake van een patroon van uitsluiting en zwichten voor intimidatie. Zo werd het jaarlijkse Chanoekaconcert aanvankelijk geannuleerd - en later vervangen door een halfslachtig alternatief - in verband met de deelname van een voorzanger die zoals zoveel Israëli’s reservist is in de IDF. Vooral de angst voor acties van de Palestina-beweging zorgde ervoor dat deze belangrijke traditionele viering bij voorbaat al veel van haar oorspronkelijke religieuze en culturele betekenis verloor (en dat nadat het Jerusalem Quartet vorig jaar al een gelijksoortige behandeling had gekregen). De toch al zo door haat geplaagde Joodse Nederlanders voelen zich er nóg meer door in de steek gelaten. Artistieke vrijheid telt nu helemaal niet meer. Het is in dit geval allemaal zo pijnlijk en antisemitisch dat ik niets anders kan doen dan het Concertgebouw de rug toekeren.
Scuse, maestro Morricone!
Wat had ik graag naar de muziek geluisterd van de man die puur uit zijn hoofd, zonder instrument dus, componeerde. Die gewoon aan zijn bureau of in zijn luie stoel met vellen papier zat waarop hij elke noot voor elk instrument (van viool tot hobo) met een potlood noteerde. Die slechts zijn ‘innerlijk gehoor’ volgde, met tientallen schitterende composities als resultaat, waaronder de beroemde muziek voor films als ‘The Good, the Bad & the Ugly’ en ‘Once Upon a Time in the West’. En die regisseur en jeugdvriend Sergio Leone zelfs zo ver kreeg om hem de muziek vóór de filmopnames te laten maken.
Ik ga dus heel veel missen.
Maar het kan niet anders.
Mij voor één keer tot Concertgebouw-directeur Simon Reinink richtend, sluit ik af met een variant op die beroemde uitspraak van Blondie, de door Clint Eastwood gespeelde held van The Good, The Bad & The Ugly: „You see in this world there’s two kinds of people, my friend. Those who are heroes and those who are cowards. You’re a coward.”
Te veel gedoe bij de betaling? iDeal is er ook, zowel voor een abo als voor een donatie. Klik op een van onderstaande buttons. Desgewenst wordt naar evenredigheid toegang tot de betaalde Substack-inhoud verleend.
Er is een gat in de betaalmuur. Na drie verwijzingen mag je een maand naar binnen, na zeven verwijzingen drie maanden, na twaalf verwijzingen een half jaar.
Uiteraard behoort een abonnement op de Telegraaf ook tot de mogelijkheden. Klik op onderstaande button.
De smeerlapperij klotst in het concertgebouw tegen de plinten. Het lijkt mij zinvol om dit, eens zo belangrijke, instituut om te bouwen tot openbaar toilet, waarbij de voormalige directie als toiletjuffrouw kan functioneren en nog belangrijker de stront en de pies opruimen, die door hun walgelijke antisemitisme is veroorzaakt. Ik zal dan niet aarzelen om na een riante maaltijd van bruine bonen, knoflook en uien een bezoek te brengen aan meerdere toiletten aldaar om mijn zegeningen uit te strooien. Viezerikken moet je ook als viezerikken behandelen.
Prachtig geschreven weer, Rob. En ik begrijp helemaal dat je er ZELFS Ennio Morricone voor opgeeft. Heerlijke muziek, jammer genoeg in het Concertgebouw. Je schaamt je toch plaatsvervangend kapot voor die lui.