Een spelletje waarbij al mijn vooroordelen werden bevestigd
Zeven minuten rood, tien seconden groen was het onbarmhartige ritme van dat verkeerslicht in de file. Welkom in de horrorzomer van onze geliefde hoofdgehucht.
Telegraaf 5 juli
Muurvast in de file voor de Spaarndammertunnel, verzon ik indachtig de Hooglandiaanse overtuiging dat je er onder alle omstandigheden het beste van moet proberen te maken een spelletje. En warempel: al mijn vooroordelen werden bevestigd, daar in het westelijke deel van ons geliefde hoofdgehucht. Wat een topdag!
Ik had een bezoek aan de Telegraaf-redactie in Sloterdijk achter de rug en moest daarna negen kilometer afleggen voor een andere afspraak op het Amstelveld in het centrum, een ritje dat normaal gesproken zo’n twintig minuten in beslag neemt. Nu duurde het dankzij de miljoenmiljard wegwerkzaamheden die in en rondom Amsterdam zijn gepland - ‘Horrorzomer op Ring A10’ kopte de T, waaraan ik toevoeg dat het óók een horrorzomer op de binnenwegen tot gevolg heeft - één uur en 35 minuten, waarvan drie kwartier voor die Spaarndammertunnel.
Dan kan je gaan zitten mokken. Maar zo ben ik dus niet opgevoed. „De dood is vast geen pretje, maar je hoeft dan tenminste geen belasting te betalen”, zei mijn goede vader. Overal bleef hij, met andere woorden, de zonnige kant van inzien. Dat trachtte ik nu eveneens te doen, op die S102, waar de weggebruiker bij het binnenrijden van de stad vanuit het westelijk havengebied twee stroken ter beschikking stonden. Wie voor de vrijwel lege linkerstrook koos, was ter plekke verplicht om bij het stoplicht linksaf richting Houthavens te gaan. Wie de overvolle rechterstrook nam moest via de tunnel richting centrum maar kwam compleet vast te staan. Zeven minuten rood, tien seconden groen was het onbarmhartige ritme van dat verkeerslicht.
Tal van automobilisten vonden in hun onvrede hierover een oplossing die voor honderd procent illegaal was en door mij desondanks nooit en te nimmer op z’n Henri Bontenbals met een kop soep voor de daders zou worden beloond: zij namen de lege linkerstrook en sloegen daarna niet linksaf naar de Houthavens maar stuurden hun wagen op het allerlaatste moment, zodra ze de file daar volledig waren gepasseerd, hondsbrutaal naar de rechterstrook, waarna ze vol gas dwars door het rode licht de tunnel indoken. Het zorgde voor luid geclaxonneer bij de mensen die zich aan de regels hielden. Ik deed daar niet aan mee, maar verzon na verloop van tijd, om de tijd te doden, wél dat spelletje.
Wat hield het in?
Bij elke auto die ik in mijn achteruitkijkspiegel over de linkerstrook zag naderen schatte ik in of hij linksaf naar de Houthavens zou afslaan of niet. Wat komt daaraan? Een Opel Corsa? Die gaat keurig naar links, dat lijkt mij duidelijk. En zo geschiedde. Maar wat zie ik daar naderen? Aha, een Audi RS56. Die de boel gaat flikken, let maar op. En ja hoor, zo’n patserwagen dook dan alsnog de Spaarndammertunnel in, net als wanneer er bijvoorbeeld een Mercedes SL Sport aan kwam scheuren, een BMW X6 en opvallend veel taxi’s. Hoe hufterig wil je het hebben. Het gebeurde tientallen keren, met name uiteraard wanneer de auto’s donkere ramen hadden.
Geloof me, ik zat er nooit naast.
„Vooroordelen zijn de argumenten van dwazen”, zei Voltaire.
Maar wat als ze voortdurend bevestigd worden?
De Grote Straathonden Bijbel is bijna aan zijn tweede druk toe. Koop dat boek (klik op link of afbeelding)! Vergeet niet dat de opbrengst volledig naar het immer in geldnood verkerende kleine asiel in Moncarapacho/Fuseta (Oost-Algarve) gaat, waarvoor Arthur van Amerongen en ik zeven jaar geleden al 11.000 euro inzamelden. Mede dankzij sponsoring door Corendon en particuliere giften is de eerste cheque van 10.000 euro alweer overhandigd. Wie het asiel onafhankelijk daarvan wil steunen kan dat via deze link doen.
Ook een aanrader: mijn bundel De Oude Hoogland.
Te veel gedoe bij de betaling? iDeal is er ook, zowel voor een abo als voor een donatie. Klik op een van onderstaande buttons. Desgewenst wordt naar evenredigheid toegang tot de betaalde Substack-inhoud verleend.
Er is een gat in de betaalmuur. Na drie verwijzingen mag je een maand naar binnen, na zeven verwijzingen drie maanden, na twaalf verwijzingen een half jaar.
Uiteraard behoort een abonnement op de Telegraaf ook tot de mogelijkheden. Klik op onderstaande button.
9 km is meer dan het hele dorp maar de frustratie is dagelijks. Toen ik nog werkte in Vancouver was het 19 km naar mijn kantoor en daar moest ik 1 ½ uur voor uit trekken.
Wij hebben 1 verkeerslicht met grote opstoppingen als iemand aan de andere kant waar maar 1 rijbaan is probeert om parallel te parkeren of als iemand links wil afslaan maar wacht tot het licht groen gaat voordat ze de richting wijzer aanzetten. We hebben een grote rotonde waar sommigen de verkeerde richting nemen en bij het verkeerslicht zijn de voetgangers lichtjes te kort voor al de rollators. De kleine rotonde wordt meestal overheen gereden in plaats van rond. Onze bevolking telt 9566 inwoners en de median leeftijd is 67. Dus het verkeer is niet veel anders dan in Mokum.