Als 65-jarige leef je tegenwoordig in een demografisch niemandsland

De Foute Jongens zijn er ook voor elkaar. Arthur werd onlangs 65 jaar en ome Rob geeft 'm daarom wat adviezen. "Door het bestaan razen zoals in uw years of prime zit er niet meer in, collega."

HP/De Tijd - 8

Rob: Zojuist deed ik een ontdekking op de verjaardagskalender aan de muur in de wc. Ik pleeg daar tegenwoordig langer te verblijven dan vroeger (“Vezels eten, Hoogland, vezels!” roept mijn huisarts voortdurend, maar ik vind die hap zand zo vies dat ik mijn diverticulitis op de koop toe neem). Dientengevolge heb ik alle tijd om daar met mijn broek op mijn enkels in te gaan zitten bladeren.

Wat ik ditmaal zag: niet alleen dat ik hoognodig de namen van oom Camille en tante Marie diende uit te gummen (zij zijn allebei reeds dik dertig jaar dood), alsmede die van mijn exen, maar ook dat u, mijnheer Van Amerongen, mijn geliefde kompaan in het kwaad, op 4 november 2024 65 jaar oud werd. Geloof het of niet, dat kwam mijn ontlasting ineens buitengewoon ten goede.

Nog niet eens zo geleden zou u vanaf die dag een Drees-trekker zijn geweest, collega. Maar nu? Ik tikte uw geboortedatum op de site berekenhet.nl in, waarna ik de volgende mededeling mocht ontvangen: “U krijgt waarschijnlijk AOW vanaf 04-02-2030”, oftewel 67 jaar en drie maanden na uw geboorte. De toevoeging ‘waarschijnlijk’ is verdacht. Het houdt immers in dat het van overheidswege niet uitgesloten wordt geacht dat u nóg later voor ons staatspensioentje in aanmerking komt, bijvoorbeeld wanneer in Brussel wordt bepaald dat de Nederlandse bijdrage aan de strijd tegen de opwarming niet langer 0,000036 procent van het wereldwijde geheel moet zijn, maar 0,000037 procent. Zo’n aanpassing kost vele miljarden. Het is derhalve best mogelijk dat u uw eerste aow’tje pas tegemoet kunt zien wanneer u 67 jaar en zes maanden oud bent.

Of zou u dan niet meer onder ons zijn?

Ach, nee, dat mag de man met de zeis de westerse wereld in het algemeen en Nederland in het bijzonder niet aandoen. Ik ben van mening dat uw positieve grondhouding ons zo lang mogelijk tot voorbeeld dient te strekken. Tot in lengte van jaren mogen wij niet verstoken blijven van uw eeuwige optimisme en positivisme, uw opbouwende kritieken en adviezen aangaande de inrichting van de maatschappij, uw bewonderenswaardige afkeer van ad hominems en fat shaming, uw structurele nederigheid en uw onophoudelijke pogingen om zichzelf weg te cijferen.

Daarom smeek ik u: blijf, mijnheer Van Amerongen, blijf! Ik ben te vervangen, u niet. Dat eerste bleek bijvoorbeeld toen ik zelf de pensioengerechtigde leeftijd bereikte. Ik hóópte toen juist op een dienstverband, bij de T, van drie maanden extra. Een enkele keer liet ik dat ook tussen neus en lippen aan mijn leidinggevenden weten. Het zou namelijk inhouden dat ik mijn veertigjarig jubileum als Telegrafist zou kunnen vieren, met twee maanden salaris als bonus. Maar men had lak aan mij. Na 39 jaar en elf maanden werd ik eruit gebonjourd en vroegen ze me vervolgens glashard of ik mijn carrière als columnist als freelancer wilde vervolgen.

Truc speciale!

Officieel werd u 4 november dus geen senior of bejaarde, mijnheer Van Amerongen. Vanaf die dag kwam u voor minstens twee jaar en drie maanden in een demografisch niemandsland terecht, waarin u niet jong bent, maar ook niet oud. Geen zorgen, ik zal u daarbij begeleiden.

Billenkoek van Vadertje Staat

Arthur: Lieve Rob, ik zit hier met een teiltje onder mijn benen jouw ontroerende woorden te lezen. Gelukkig heb ik net mijn Braziliaanse werkster over de vloer en kan het goede mens naar hartelust deppen en moppen.