Aan het roer dien avond stond het hart / En scheepte maan en Bosma bij zich in
Eindelijk van de hoffelijkheidsverplichting verlost, had de vertrekkende Kamervoorzitter er ditmaal een gedicht van eigen makelij tegenaan kunnen gooien: „Liever harakiri / Dan werken met Piri.”
Telegraaf 21 november
Welk gedicht zou geschikt zijn geweest voor het moment dat Martin Bosma zijn hamer inleverde? De man die werd weggestemd als Kamervoorzitter opende de vergaderingen altijd met een gedicht. Dat groeide snel uit tot een gewaardeerde traditie en ik had het passend gevonden als men hem een vergelijkbaar afscheid had gegund.
Wat te denken van een door de Kamerleden hoogstpersoonlijk uitgevoerde haka, even verderop op het Malieveld omdat het Binnenhof in verband met een ander staaltje van Haags wanbeleid niet beschikbaar is? De haka is ook een soort gedicht, tenslotte, en ik krijg altijd nog kippenvel als ik dat YouTube-filmpje terugkijk waarop honderden leerlingen van een Nieuw-Zeelandse school er tien jaar terug - wij kennen het ritueel vooral dankzij de rugbyers van dat land - afscheid van een overleden leraar namen.
GL/PvdA-coryfee Kati Piri had de leiding bij zo’n Haagse haka vast wel op zich willen nemen, hoewel zij haar tong dan waarschijnlijk metéén al uitdagend naar Bosma zou hebben uitgestoken. Dat gebeurt anders pas, om de goden gunstig te stemmen, aan het einde van de haka, maar die Israël-hatende palliewap had zich nooit zo lang kunnen bedwingen. „Wegwezen jij, smerige zionist!” zou zij ermee hebben willen zeggen, waarna Martin, eindelijk van de hoffelijkheidsverplichting verlost, er misschien wel een gedicht van eigen makelij tegenaan had gegooid: „Liever harakiri / Dan werken met Piri.”
Keuze te over, daar niet van.
Wat te denken van een variant, waarbij slechts twee woorden hoeven te worden aangepast, van deze klassieker van Gerrit Achterberg: „Aan het roer dien avond stond het hart / En scheepte maan en Bosma bij zich in / En zeilend over spiegeling / Van al wat het geleden had / Voer het met wind en schemering / Om boeg en tuig voorbij de Haagse stad.”
Maar ja, dat zou de meerderheid van dat bekrompen parlementariërszooitje van ons natuurlijk weer veel te Martin Bosma-vriendelijk hebben geacht, want iedereen mag het er dan wel over eens zijn dat hij de beste voorzitter van de laatste decennia was, voor hen is en blijft hij in de eerste plaats een verwerpelijke PVV’er.
Daarom werd Martin Bosma er, onder aanvoering van de aanstaande premier die enkele dagen tevoren nog glashard had verklaard dat „de verkiezing van de Kamervoorzitter een vrije keuze van de individuele Kamerleden is”, ten faveure van de man die in ronde 1 het slechtst had gescoord op gênante wijze uitgeknikkerd. Voor mij zou dat overigens reden zijn geweest om de fotograaf die vastlegde hoe Laura Bromet de wang van Bosma’s opvolger Thom van Campen reeds voor het bekendmaken van de uitslag liefdevol streelde, vervroegd de Zilveren Camera uit te reiken, want treffender kon dat Haagse handjeklap niet in beeld worden gebracht.
Ik had nu ook een van de indrukwekkende afscheidsgedichten van Vasalis, J.C. Bloem of Ida Gerhardt kunnen citeren. Ik beperk mij echter tot een kort rijmpje dat ik zelf voor de meerderheid van onze Kamerleden schreef.
„Ons systeem is kapot / Maar Bosma is opgerot. Hoera!”
Te veel gedoe bij de betaling? iDeal is er ook, zowel voor een abo als voor een donatie. Klik op een van onderstaande buttons. Desgewenst wordt naar evenredigheid toegang tot de betaalde Substack-inhoud verleend.
Er is een gat in de betaalmuur. Na drie verwijzingen mag je een maand naar binnen, na zeven verwijzingen drie maanden, na twaalf verwijzingen een half jaar.
Uiteraard behoort een abonnement op de Telegraaf ook tot de mogelijkheden. Klik op onderstaande button.
Wij zien uit naar Bosma's wraak, welbespraakt.
Ik zou Bosma graag zien als lijsttrekker van de PVV. Persoonlijk denk ik dat hij de partij tot grote hoogte zou stuwen. Ik denk alleen niet dat Geert Wilders het daar mee eens is.