#32 Help, ik ben dood!

Ik heb weleens leukere weken meegemaakt: Wierdientje en haar kroost spoorloos verdwenen, en zelf ben ik de pijp uit.

Vrijpost - 32

Zo intens als de kracht van de zon die in het voorjaar de bloemen doet ontluiken, is mijn verdriet over mijn plotselinge overlijden. Het is met grote ontsteltenis dat ik u daar kennis van geef, diep bewogen en geschokt, maar boven alles dankbaar dat ik van een arbeidzaam leven van eenvoud en goedheid heb kunnen genieten.

Ik ben dood.

Dat is best even wennen.

Het was mijn week toch al niet. Wierdientje had namelijk de benen genomen, als je dat zo kunt stellen bij een eend. De vogel bleek met medeneming van haar nabestaanden gevlogen toen ik na een verplicht tweedaags verblijf in ons geliefde hoofdgehucht checkte of alles in orde was met haar. Bij mijn vertrek zat ze nog onverstoorbaar op haar elf eieren onder de vochtige laurierstruiken in mijn achtertuin aan de Noord-Hollandse kust (zie foto hieronder). Bij mijn terugkeer was ze in geen velden of wegen meer te bekennen.