#29 Een dronkaard, een dakloze, een landloper, of toch iemand anders?

Het is kerstavond en het AH-filiaal staat op het punt om te gaan sluiten. “Ik regel het wel met de chef”, zegt het winkelmeisje. “Neem maar lekker mee, meneer. Ik wens u een prettige kerst.”

Vrijpost - 29

O, je wilt, op de valreep, een echt kerstverhaal?

Nou, dan kríjg je, op de valreep, een echt kerstverhaal.

Een waar gebeurd kerstverhaal, zelfs.

Een man komt thuis. Je kent hem wellicht: hij is twee meter lang, weegt een kilootje of 120 en schrijft al sinds jaar en dag cursiefjes voor de T., soms geinig, soms serieus, soms hard, soms zacht, soms goed, soms slecht, kortom: hij is een mensch.

“Blij dat de dag erop zit”, zegt hij tegen zijn vrouw.

Het is kerstavond en hij heeft zijn plichtplegingen achter de rug. Hij moest acte de présence geven bij een van zijn opdrachtgevers om zijn naaste toekomst te bespreken, dronk koffie met de voorzitter van de zwerf- en straathondenstichting waarvan hij ambassadeur is, bezocht de jaarlijkse kerstborrel van de buurt en deed voor drie dagen boodschappen voor weer een andere opdrachtgever, namelijk zijn wederhelft. Nu verruilt hij, zoals gebruikelijk, zijn pantalon, overhemd en colbert voor een slordige joggingbroek en een verlopen wollen trui. Hij trekt ook zijn oude geruite pantoffels aan en neemt met een diepe zucht plaats in zijn luie stoel.

“Doe mij maar een rode port, huishoudelijk geschonken, svp”, zegt hij.

“Hebben we niet in huis”, zegt zijn vrouw.

“Wat!?” zegt hij. “Frits en Joao zijn er verzot op!”

Frits en Joao zijn de vrienden die voor Eerste Kerstdag zijn uitgenodigd voor de brunch. De man kijkt zijn vrouw aan en weet het dan al: dat wordt andermaal boodschappen doen. Hij staat weer op en zegt: “Albert Heijn is tot zeven uur open. Ik heb dus nog twintig minuten en ga die fles nog even snel kopen.”

“Neem dan ook een pakje stroopwafels mee”, zegt zij. “Voor vanavond. Die lekkere, met salted caramel.”

“Oké, doe ik”, zegt hij.