#28 Voor één keertje wist ik het beter dan Maurice de Hond

O jee, werd er, in de Amsterdamse GeenStijl-studio waar de verkiezingen werden geanalyseerd, door 's lands bekendste opiniepeiler zomaar aan een stelling van mij getwijfeld.

Vrijpost - 28

Zit je samen met Tuurtje, nippend aan een kopje thee nota bene, bij de kwapoetsen van GeenStijl de verkiezingsexpert uit te hangen, word je ineens tegengesproken door Maurice de Hond.

“Ik zie dat toch anders”, zegt meneer glashard tegen mij.

Nou ja zeg!

Kijk, luister, ik mag normaal gesproken natuurlijk nog niet eens de schoenveters van Maurice strikken. De man peilt ons al sinds het Concilie van Trente en weet soms zelfs beter dan ikzelf wat ik ga stemmen. Daarnaast dient te worden benadrukt dat hij de overwinning van Geert Wilders wel degelijk voorspelde. Maar ja, dat deed iemand anders ook. Wie, vraagt u? Zal ik het dan toch maar onthullen? Tadaaah: moi. Ik kwam er zelfs nog eerder dan Maurice mee, namelijk anderhalve week voor de verkiezingen, toen ik door dezelfde Arthur van Amerongen voor datzelfde GeenStijl werd geïnterviewd (lees maar, het is slechts 5000 woorden, u bent er zo doorheen).

Fingerspitzengefühl, zeg maar.

Tijdens de analyse in de GeenStijl- en Salto-studio somde Maurice de Hond tal van redenen op voor de sensationele zege van de PVV: de immigratie, het tekort aan woningen, de voorrang van statushouders bij de toewijzing ervan, nou ja, noem maar op. En gelijk had-ie. Maar hij vergat volgens mij een andere, wellicht nog belangrijkere verklaring: de terreuraanval van Hamas op Israël van 7 oktober en wat er in de weken daarna in de straten van Europa geschiedde, inclusief Nederland wel te verstaan.

Laat ik mijn eigen woorden dienaangaande uit dat interview met mij door Arthur van Amerongen nog eens citeren: “Let op: de PVV gaat hoger scoren dan de peilingen aangeven. Een van de redenen is de terreuraanval van Hamas op Israël. De openlijke steun die dat islamitische tuig hier daarna kreeg heeft bij veel mensen eindelijk de ogen geopend.”

En dat herhaalde ik dus aan de GeenStijl-tafel van presentator Tom Staal.

Waarna Maurice meewarig het hoofd schudde.